Sokakta, dükkanda, bayramda, seyranda, iyi günde, kötü günde sürekli olarak tatlı kullanırız. Bu tatlı mamüllerde daha doğal olan şeker pancarı yerine genetiğiyle oynanmış mısır şurubu ve gllikoz kullanılır.
Glikoz tam bir kanser deposu ve vücudun düşmanıdır. Malatya’da ucuz olduğu herkesin elinde, dilinde tatlı var ama ne kadar güvenilir bilmiyoruz. Üretip satanlara kalırsa kimse ayranına ekşi, tatlısına glikozlu demiyor. denetleyen var mı, laboratuvarlar ne iş yapar, insan sağlığı ile ilgilenen, maaşını milletten alan kurumlar ne yapar bilmiyoruz.
Glikozun görüntüsü güzel, şekerlenme yapmıyor, parlak tutyor ama öldürüyor veya süründürüyor. Bildiğimiz tek şey var glikoz, şurup kanser yapıyor ve öldürüyor. denetlenmiyor, herşeyde kullanılıyor. Peki ya bile bile yiyene ne demeli, onlar adeta harakiri yapıyor. İntihar ediyor.
Kanser diyor vatandaş ama dilinden düşürmüyor. Glikozu hem yiyor hem de olmadı bize tavsiye dene ne denir bilmiyoruz.
Evet markalı markasız, merdiven altı veya cadde üstü farketmiyor. Birçoğu kullanıyor ama kullanmıyorum diyor. Parlak albenili ne olursa olsun zararlı ama yiyen yiyene, alan alana satan satana , herkese iyiyse bize de iyi, ama biz istiyoruz ki sağlıklı nesiller yetişsin kimse inleye inleye ölmesin.
Kurumlar görevini yapsa, üreten veya satan vicdanlı olsa, yiyen de biraz araştırsa iyi olmaz mı?