1 Mayıs Emek ve  Dayanışma Günü, çalışan işçilerin ve emekçilerin günüdür.

1 Mayıs, işçilerin ve işçi hareketinin tarihsel mücadelesinde bir kırılma noktasını temsil ediyor.

Temelinde ise 19'ncu yüzyılın sonlarındaki ağır, uzun ve güvensiz çalışma koşullarına tepki yatıyor.

İlk kez 1856'da Avustralya'da işçiler, günde 8 saat çalışma talebiyle Parlamento Evine yürüyüş düzenledi. 1 Mayıs 1886'da Amerika İşçi Sendikaları Konfederasyonu önderliğinde işçiler aynı taleple iş bıraktı.

Sanayileşmenin ezdiği işçi sınıfının gösterileri, kitlesel grevlere dönüştü, yaygınlaştı. İtirazları, günde 10 ile 16 saat arası çalışma ile ölüm ve yaralanmaların olağan karşılanmasınaydı. Ücretlerinde kesinti olmadan iş günlerinin kısalmasını istiyorlardı.

20. yüzyılın başında 1 Mayıs birçok ülkede, "Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü" olarak kabul gördü. Türkiye'de ilk resmi kutlama 1923'te oldu.