O bir Malatyalıydı, Sümerbank işçi evlerinde işçi çocuğuydu. Adını bela diye yazmıştı dağlara taşlara adeta. Ya başım belada dedi, ya benim neler çektiğimi nerden bileceksiniz dedi, ya da beni burada arama anne, arama dedi.

Sürgünde öldü, kaşık, çatal attılar. Müziğini eleştirdiler, duruşuna laf ettiler. Ahmet kaya öldükten sonra çark ettiler.

Malatyalıydı, özgündü, demokrattı, özgürlükçüydü, protestti,  sanatçıydı herşey bir yana malatyanın evladıydı. Sürgünde, fransada öldü. Ölüsü tartışıldı, dirisi tartışıldı ve bu defa da mezarı tartışılıyor.

Evet ahmet kaya, sazı, sözü, dirisi, ölüsü, mezarı dostu düşmanı bitmeyen bir
Malatyalı.